Een (tijdelijk) afscheid

Hallo allemaal,

We zijn ondertussen alweer twee weken verder sinds de laatste blog. Super bedankt nog voor alle lieve reacties hierop, heel erg leuk om te lezen! Nu is het in ieder geval weer hoog tijd voor een update!

Ik ga proberen bij het begin te beginnen, de laatste week lesgeven en tevens ook voorlopig de laatste week van het project. In deze week heb ik nog volop genoten van het samen zijn met de kinderen. We, de Oostenrijkse vrijwilligster Hannah en ik,  zijn ook nog op ontdekkingstocht gegaan in onze eigen omgeving en kwamen toen een hele grote berg met veel trappen tegen. Hierachter zat een leuke kleine markt verstopt. Hier hebben we meteen vriendschapsarmbandjes gekocht als afscheidscadeautje voor de kinderen van de school.

In die week hebben we met de kinderen van het project onder andere gevolleybald, handjes geknutseld, een rups met letters gemaakt en teamwork spelletjes. Misschien klinken sommige activiteiten dubbel, maar dat komt omdat we ze zowel op de school als op het project hebben gedaan. We hebben ook nog paaseieren met ze gekleurd, toen ik echter vroeg wat mijn tekening was, zeiden ze dat het op een watermeloen leek. Logisch natuurlijk omdat het hele begrip paaseieren, ze natuurlijk niks zegt. Het zorgde in ieder geval voor een grappig moment. ;)

Die week was de week voor de zomervakantie voor de jongens, daarom hadden ze bijna allemaal examens. Ze krijgen op school vakken als Telugu, Hindi, maths, social en English. Het enige waar ik ze een beetje bij kan helpen is Engels want de rest wordt allemaal in het Telugu onderwezen en ik kan je vertellen dat daar geen touw aan vast is te knopen met al die symbolen. In ieder geval heb ik een jongen geholpen met zijn Engels. In de middag kwam die heel trots thuis om te vertellen dat die 80 van de 90 punten had gehaald. Super trots op hem!

Donderdag 18 april hadden we een klein examen gemaakt voor de kinderen op school. Ik zal het in de foto's er eventjes bijvoegen. Dat was toch wel het moment dat ik me een echte docent voelde, toen die kinderen de toets aan het maken waren en wij het naderhand moesten corrigeren. Het zijn kleine dingen die ze geleerd hebben, maar ze gaan in ieder geval nu met veel plezier naar school en komen hopelijk in juni allemaal weer terug!

Vrijdag waren we terug in het appartement en hadden we tijd om onze sari's op te halen. Mijn sari was nog mooier dan ik me had voorgesteld, ik vond hem zelfs nog mooier dan mijn gala jurk! Gelukkig kreeg ik met het aantrekken hulp van de andere vrijwilligers want het is toch een heel karwei. Je hebt als het ware een bovenstukje en de rest is een doek die je om je lichaam heen rolt. Ik kon echt niet stoppen om naar de mooie stof te kijken. Het was Goede Vrijdag en omdat we met Pasen Yamuna op gingen halen van het vliegveld wilden we graag vrijdag naar de mis. Toen we daar in onze feestelijke ( maar toch ook erg warme) outfit aankwamen werd ons verteld dat de mis pas 1,5 uur later zou beginnen. Welkom in india, daar hebben we de stretchable time weer, hahaha. Uiteindelijk hebben een paar jongens uit de buurt ons naar de kruistocht gebracht. We hebben toen twee uur achter het kruis aangelopen in onze bloedhete sari's, met onderweg als enige drinken een soort zoute melk. Ik kreeg wel een beetje het idee alsof ik met de Passion mee aan het lopen was, maar dan toch net een tikkeltje anders. ;)

Zaterdag hadden we officieel de laatste les met beide klassen. We hebben toen nog wat activiteiten van de vorige lessen herhaald en ze ook laten teken wat ze in de zomervakantie gingen doen. Ze gingen naar het zwembad, naar het park, bij oma logeren, ijs eten oftewel hele normale dingen. Heel grappig was echter om te zien dat ze alle vrouwen tekenen met een tunie, oftewel een soort sjaal om hun schouder. Leuk om te zien hoe die cultuur/ klederdracht ook terugkomt is zo'n simpele tekenopdracht. Tijdens de opdracht kon je in beide klassen een speld horen vallen. Ik zal proberen de filmpjes erbij te voegen, dan kunnen jullie ook zien dat onze klassen flink gegroeid waren in de afgelopen twee weken!

Zondag zijn we Yamuna op gaan halen van het vliegveld en hebben we een paasbrunch gehad bij de Father. Alhoewel het niet echt leek op een Nederlandse paasbrunch uiteraard. Geen eieren, brood of koffie maar in plaats daarvan rijst, curry en nog meer rijst. Desalniettemin was het wel lekker en gezellig!

Dinsdag hadden we het afscheid van de jongens van het project. Iedereen gaat voor de summer holiday naar huis en degene die dat niet kunnen komen met ons mee naar Chiguru. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het er wel even zwaar mee had omdat ik net gewend was aan het ritme van het project en de school daar. De jongens waren de dagen ervoor wel echt in vakantie sfeer, ze sprongen wild in het rond en riepen de hele tijd " sister, sister house going!" en ze waren allemaal dansjes aan het instuderen voor de afscheidsceremonie. We zijn toen samen met hen mee gaan dansen en dat was een ontzettend leuk moment.

De ceremonie zelf was natuurlijk in het Telugu dus na twee uur ben je daar wel een beetje klaar mee. Het leuke was echter om eindelijk de ouders van de kinderen te kunnen ontmoeten. Een van de moeders hadden we al eerder in een dierenwinkel per toeval ontmoet en ze was heel hartelijk en aardig tegen ons. Ze praat maar een paar woorden Engels, maar met handen en voeten komen we ook een heel eind. 

Het voelde echt als een afscheid om tegen iedereen dag te zeggen, maar ik kom er hoogstwaarschijnlijk in juni weer gewoon terug. Een jongen wilde niet dat we weg gingen en had gewoon onze backpacks in beslag genomen, het zorgde in ieder geval voor een mooie foto!

Omdat communicatie niet de sterkste kant van de mensen hier is, kwamen we er best laat pas achter dat het summercamp pas een week later zou beginnen. De rest van de week hebben we dus in het appartement doorgebracht, maar daar hebben we ook niet stil gezeten. Allereerst zijn we woensdag op bezoek gegaan bij Chiguru om Yamuna ook alle projecten te laten zien. Heel leuk gesprek gehad met een paar meisjes die daar werken in de tailory , ook heel fijn om aan mezelf te merken dat communiceren met de lokale bevolking me al een stuk beter af gaat. Ook voor het eerst met Yamuna een fruit juice gedronken, een soort smoothie die ze hier op straat verkopen. Echt genieten!

Vrijdag hebben Hannah en ik voor alle vrijwilligers een groot ontbijt klaargemaakt met fruitsalade, tosti's, pannenkoeken en ijskoffie. De hele donderdag bezig geweest met de voorbereidingen, maar het was het absoluut waard om even lekker wat anders te kunnen eten dan rijst! Op de foto heb ik helaas niet alles staan, maar je moet me maar op mijn woord geloven dat het erg goed gesmaakt heeft.

Dan nog even een klein horror verhaaltje, we hebben een klein relaxhoekje op onze kamer en we zaten daar rustig uit te rusten. Tot het moment dat er iets zwarts aan kwam vliegen, ik zei nog tegen Yamuna dat het er net wat anders uitziet dan stof... Binnen drie seconden springen we op en hebben we door dat het een dikke kakkerlak is. Na een lange jacht hebben we hem uiteindelijk toch te pakken gekregen. Gelukkig want met zo'n ding op mijn kamer zou ik de slaap denk ik niet zo snel kunnen vatten.

Vandaag was een hele leuke dag, ik ben samen met Yamuna naar shelter geweest. Dat is dus de plek waar de kinderen als eerste binnenkomen nadat ze opgepikt worden van de straat. Deze plek was gesloten tijdens mijn eigen introductieweek, het was dan ook een hele andere ervaring voor mij. Ik was zo gewend aan veel kinderen om me heen te hebben op het andere project, terwijl dit heel wat anders was. Op het moment waren er vijf kinderen ongeveer, maar dit kan elke dag verschillen omdat ze oftewel terug naar huis kunnen of overgeplaatst worden naar een ander project. Het fijne aan het hebben van minder kinderen is echter wel dat je meer individuele aandacht kan besteden aan elk kind. Zo hebben we spijkerpoepen met ze gedaan, uno, anne maria koekoek en diverse handklapspelletjes. Ik vond het ook heel prettig om na een paar dagen rust weer aan de slag te kunnen.

De dag nog afgesloten met een fruit juice en morgen vertrek ik samen met Hannah naar Chiguru om daar met het summercamp te gaan beginnen. Ieder afscheid is ook weer een nieuw begin...

Groetjes en tot snel,

Caroline