Lesgeven, haren knippen en sari shoppen

Hallo allemaal,

Het is even een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen. Jullie hoeven je echter geen zorgen te maken alles gaat helemaal prima hier! Het was dan ook een bewuste keuze om even afwezig te zijn op de blog, om me helemaal te kunnen focussen op het hier en nu. Dat is aardig gelukt, want waar ik me voorheen nog verbaasde over het feit dat je gefouilleerd wordt voor je de winkel in gaat of over het feit dat iedereen zijn hoofd schud als die het ergens mee eens is, voelt het nu als de normaalste zaak van de wereld. Een ander grappig voorbeeld is het feit dat iedereen tijdens het drinken zijn water als het ware 'naar binnen giet'. Je kan je wel voorstellen dat na de eerste keer proberen er meer water naast me viel dan dat ik binnen kreeg. Nu voelt het echter heel normaal om op deze manier te drinken. Het is gewoon heel tof om te zien hoe die verwondering van de eerste weken nu omslaat in een soort gewenning.

In ieder geval terug naar de afgelopen weken want er is heel veel gebeurd! Ten eerste zijn we op 8 april begonnen met lesgeven in de Don Bosco school. Ik was heel blij dat we hiermee al konden beginnen omdat we dan ook in de ochtenden iets te doen zouden hebben. De Don Bosco school is pas net gebouwd en had dus ook nog helemaal geen kinderen. Het was dan ook onze taak om ze langzaam te laten wennen aan hun nieuwe school en nieuwe klasgenoten. Dit zou maar voor twee weken zijn omdat ze daarna zomervakantie hebben en dus een maand vrij hebben van school. In juni komen ze terug en dan begint officieel het nieuwe schooljaar. Super jammer dat we nu nog maar tot zaterdag te gaan hebben want het is zo fantastisch om te doen!

De eerste dag werd het lokaal ingewijd door de father en wij hadden de eer om als eerste leraren een les te mogen verzorgen. We begonnen met de goodmorning song, naamspelletjes om elkaar beter te leren kennen en naamkaartjes maken. Een rustig begin omdat alles voor de kids ook nog onwennig was. Ondertussen hebben we al basisch conversatie met ze gedaan, dieren spel waarbij ze dingen moeten uitbeelden, rups knutselen met het alfabet en alles omtrent de lichaamsdelen. Het is heel leuk om te zien dat je dingen kan herhalen waardoor het ook echt blijft hangen bij de kinderen.

Het niveau verschil tussen de kinderen is wel heel groot. In een klas zitten kinderen die het alfabet nog niet kennen en andere kinderen die de opdracht al af hebben voor je het op het bord hebt geschreven. Dat maakt het lesgeven zeker een uitdaging, maar ook heel leuk! Het is ook een goede leerschool voor mezelf omdat ik alles altijd graag goed voorbereid heb, terwijl hier alles toch altijd anders loopt dan gepland. De ene dag heb je vijf kinderen terwijl je er de volgende dag 30 hebt. Aanstaande zaterdag helaas al de laatste les met de kinderen, daarvoor gaan we nog een klein wedstrijdje voor ze voorbereiden zodat we hun niveau wat beter kunnen bepalen. Heel fijn ook dat de directeur ons heeft gevraagd om op het laatst een aanbeveling te geven, of het kind er meer aan heeft om een klas lager of hoger te gaan. Dit wordt dan samen met de telugu, hindi en math teachers besproken en gekeken waar het kind het beste op zijn plek zal zijn. Echt heel bijzonder dat wij daar ook bij betrokken worden.

Lesgeven aan die kinderen was zeker een wereld van verschil in vergelijking met de kinderen van het project. Daar gaat het namelijk net een tikkeltje anders eraan toe. De kinderen in de school komen heel netjes alle kleurtjes ongevraagd terugbrengen. De eerste keer dat dat gebeurde was ik echt gechoqueerd. Ik was namelijk zo gewend geraakt aan het feit dat de potloden op mysterieuze wijze lijken te verdwijnen, er delen van de knutsel worden opgegeten en bijna alles uiteindelijk eindigt in heel veel snippers. In het begin was dit natuurlijk best lastig om te zien omdat je er veel werk in stopt. Hoe dan ook, nu kan ik er wel om lachen, ze hebben in ieder geval veel plezier en dat is uiteindelijk toch waar het om gaat!

Zoals je op de foto kan zien, hebben we een slak en een vlinder gemaakt van papiersnippers. Het was wel een goede oefening voor ze omdat ze samen moesten werken, dat is toch iets wat voor veel jongens moeilijk blijft. Zeker vanwege het feit dat als ze het niet met elkaar eens zijn ze beginnen met elkaar in elkaar te slaan of met stenen te gooien. Dit komt toch door het feit dat ze niet goed onder woorden kunnen brengen hoe ze zich voelen. Het is ook belangrijk niet te vergeten dat deze jongens ook allemaal een rugzakje met zich meedragen en het logisch is dat ze zich anders gedragen dan de kinderen op de school. In ieder geval waren de winnaars zo blij dat ze op de tafel begonnen te klimmen en te dansen. Het is überhaupt een wonder dat de posters nog heel zijn en nu op een mooi, ( hoog en droog) plekje hangen in de eetzaal.

Daarna was het tijd voor een knipbeurt, maar dat gaat er hier toch ook net een beetje anders aan toe zoals je op de foto kan zien, haha!

Toen de kinderen op school waren en wij klaar waren met lesgeven, heb ik ook voor het eerst mijn spelletjes uit Nederland kunnen gebruiken. Heel simpel een memory spelletje van de action, maar ze waren er denk ik wel 2 uur mee zoet! Het was ook super leuk om te zien dat een jongen die eerst onder de schurft zat terug was op het project en zo blij was dat die eindelijk met alle activiteiten mee kon doen. Dat zijn echt van die mooie momenten.

Over mooie momenten gesproken, afgelopen week was er een prachtig begin van de dag. We begonnen de dag op het dak met een ontbijt van watermeloen, de opkomende zon en tussen de palmbomen. Alsof het nog niet beter kon, hadden we daarna nog een leuke danceparty met een paar van de jongens op Telugu film muziek. Ik hoef niet te liegen als ik zeg dat je je dag niet beter kan starten dan op deze manier!

Voor aankomende weken zijn er best wel wat dingen die gaan veranderen. Allereest word ik overgeplaatst naar een ander project omdat alle kinderen hier naar huis gaan. Op Chiguru, het andere project, gaan we dan een summercamp organiseren voor de kinderen daar. Daarnaast hebben we aanstaand weekend natuurlijk Pasen en dan hoop ik dat ik eindelijk mijn sari aan kan! Hij is nu nog bij de kleermaker maar ik zal zeker foto's posten als die klaar is.

Dit was het voor nu dan wel weer, ik hoop dat jullie ervan genoten hebben.

Groetjes en voor iedereen alvast een vrolijk Pasen,

Caroline